Σε μια κατάφυτη πλαγιά του Πηλίου, του όρους των Κελλίων, όπως ονομάζεται, λόγω των πολλών μονών, που ήκμασαν σε αυτό, κάτω από το χωρίο Λαμπινού και δίπλα σε έναν ήσυχο ορμίσκο, στέκει το Μοναστήρι της Παναγίας της Λαμπηδόνας. Το Μοναστήρι ξεπροβάλλει ανάμεσα από πλατάνια, μυρτιές, καστανιές και φυσικά ελιές. Απέναντι του στέκει αγέρωχος ο Άθως, το Άγιον Όρος, το οποίο διακρίνεται πολλές φορές, όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. «Επάνω εις έναν βράχο του ανατολικού Πηλίου, κάτωθεν του χωρίου Λαμπινού και σιμά εις το πέλαγος είναι κτισμένο το μονύδριον της Παναγίας της Λαμπηδόνας μαστιζόμενον από θύελλας και λαίλαπας,… νανουριζόμενον από τα άσματα τα οποία ο άνεμος έψαλλε δι’αυτό…. Ολόγυρα εις τους τοίχους του ναΐσκου, υψηλά άνω των υπερθύρων και υπό τα γείσα της στέγης, υπάρχουν ωραία μικρά πινάκια παλαιών χρόνων… όλα χρωματιστά, γαλάζια και υποπράσινα και κιτρινωπά και λευκά, με κλαδάκια και λουλούδια… στίλβοντα εις τον ήλιον, χάρμα οφθαλμών, κειμήλια υψηλά κείμενα, στερεά ...