ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΜΠΗΔΟΝΟΣ ΠΗΛΙΟΥ- ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

  Ο χριστιανός δεν πρέπει να φοβάται τίποτα Από το βιβλίο Λόγια Καρδιάς του Γέροντός μας Όταν ο Θεός είναι μαζί μας, κανένας δεν μπορεί να μας καταπολεμήσει και να νικήσει τη χάρη του Θεού και τη σκέπη. Ερχόμενος ο άνθρωπος στον κόσμο αυτό, από την πρώτη στιγμή της κυήσεως και μέχρι την τελευταία του πνοή, θα πρέπει να είναι υπό την σκέπη του Θεού. Πως βοηθιέται ο άνθρωπος εκ κοιλίας μητρός, να βρει το δρόμο του; Όταν οι γονείς είναι άνθρωποι προσευχόμενοι και ειδικά η μητέρα, όταν κυοφορεί το βρέφος είναι αυτό που λένε οι Πατέρες, το παιδί αυτό είναι άγιο εκ κοιλίας μητρός. Γιατί ; Ο Θεός ξεχωρίζει; Όχι, αλλά αυτοί οι γονείς, από την κυοφορία μέχρι τη γέννηση του παιδιού ήταν άνθρωποι βαθιά θρησκευόμενοι και μετείχαν των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, οπότε το παιδί, προσλάμβανε αυτές τις εικόνες. Έχομε παιδιά, τα οποία γεννήθηκαν έτσι και όταν αρχίζουν και μεγαλώνουν και περπατάνε και έρχονται στην Εκκλησία, λάμπουν στο πρόσωπο, διότι γι’ αυτά είναι κάτι το οικείο. Μπορεί να μην ξέ

Συνεχίζουμε με το βιβλίο του Γέροντα Λόγια Καρδιάς Η αγαθότητα των παιδιών Ο Χριστός είπε, εάν δεν γίνετε σαν τα παιδιά αυτά, δεν θα μπείτε στη Βασιλεία των Ουρανών. Πράγματι, αυτή η αγαθότητα και η απλότητα, που έχουν τα παιδιά αυτά, μας δείχνουν εμάς τους μεγάλους πόσο πρέπει να τα μιμηθούμε. Τα παιδιά αυτά οτιδήποτε και να τους κάνεις, να τα μαλώσεις, να τα δείρεις, μετά από λίγο έρχονται στην αγκαλιά σου. Αυτό είναι μεγάλο δώρο που έχουν, της ανεξικακίας. Τα παιδιά αυτά, εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και μετέχουν των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Αυτά τα παιδιά με την καθαρότητά τους, βλέπουν θαυμαστά πράγματα, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Βλέπουν ξεκάθαρα πράγματα, που εμείς οι μεγάλοι ούτε καν, μπορούμε να τα προσεγγίσουμε. Κάποτε, ένα μικρό κοριτσάκι σε ένα Μοναστήρι έβλεπε δίπλα στον Ιερέα μια μαυροφορούσα γυναίκα που έμοιαζε της Παναγίας, να κλαίει. Όταν το είπε στη μητέρα της, εκείνη τα έχασε και ρώτησε, τι μου είπες; Λέει, καλά δεν βλέπεις που κλαίει δίπλα στον

Περί Αγνοίας Από το βιβλίο του Γέροντα Λόγια Καρδιάς Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η άγνοια, που υπάρχει σήμερα στον κόσμο και δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος κρατείτε μακράν της Εκκλησιάς. Στη σημερινή εποχή, που υπάρχουν άπειροι τρόποι μέσω Εκκλησίας, μέσω Ιεροκηρύκων, μέσω διαδικτύου, μπορεί να αρχίσει να μαθαίνει βασικά πράγματα της υπάρξεώς του και γιατί ήρθε στον κόσμο και γιατί πεθαίνει. Με αυτή τη μεγάλη άγνοια, ακούμε τα πιο παράδοξα πράγματα. Ότι ήρθε τυχαίως στον κόσμο αυτό και ότι οτιδήποτε φάμε και οτιδήποτε πιούμε. Αυτό εδώ, γίνεται μια πώρωση στον άνθρωπο που δυστυχώς, πρέπει να του συμβεί κάτι ισχυρό για να αρχίσει να ψάχνεται. Και βλέπομε ανθρώπους, οι οποίοι είτε λόγω ασθένειας, είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων, έχουν φτάσει στα όρια τους. Τότε, είτε επειδή άκουσαν κάποιον να τους μιλάει για την Εκκλησία, είτε επειδή έχουν φτάσει σε απόγνωση, θα έρθουν στην Εκκλησία μια, που από τους ανθρώπους δεν περιμένουν πια τίποτα. Από αυτούς τους ανθρώπους, ορισμένοι άκουσαν τον

  Από το βιβλίο του Γέροντά μας περί Ασέβειας Ασέβεια είναι μια δαιμονική ενέργεια σε έναν εγωιστή άνθρωπο, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του, ότι είναι γνώστης των πάντων. Θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από όλους τους ανθρώπους, γίνεται ένας άνθρωπος ασεβής, δεν σέβεται τίποτα και κανέναν. Μιλάει με αγένεια στον κόσμο και δημιουργεί μια άσχημη κατάσταση σε αυτούς τους ανθρώπους, που βρίσκονται κοντά του. Αντίθετο από αυτόν τον άνθρωπο τον ασεβή είναι ο ευσεβής. Ο άνθρωπος δηλαδή, που σέβεται και αγαπάει την Εκκλησία, μετέχει των Μυστηρίων της Εκκλησίας και ζει ταπεινά, δοξάζοντας τω Θεώ για ο,τι του έχει δώσει. Ο ευσεβής είναι χαμηλών τόνων άνθρωπος, άνθρωπος αγάπης. Σέβεται όλους τους ανθρώπους, που τους θεωρεί ανώτερούς του. Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, που αγαπιέται από όλους τους ανθρώπους, που έχουν καλή προαίρεση. Και γι’ αυτό βλέπουμε, όταν λειτουργεί ο Αρχιερέας ακούγεται στον Τρισάγιο Ύμνο, Κύριε σώσε τους ευσεβείς, που σημαίνει, ότι ο Αρχιερέας εύχεται να σωθούν όλοι οι ε

Ολιγοπιστία.. Λόγια Καρδιάς από τον Γέροντά μας.. Ο μοναχός αδελφοί μου, ο οποίος έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια για τα υπερκόσμια, έχει εγκαταλείψει μάνα, πατέρα, όλα, συνήθως, προσκολλάται σε έναν Γέροντα Πνευματικό, για να τον καθοδηγήσει στη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος πια αρχίζει και προσεύχεται και ενώ έχει αυξηθεί ο χρόνος της προσευχής, τότε αρχίζει να νιώθει μέσα του, την αλλοίωση της δεξιάς του Κυρίου. Και εάν του πεις να μαρτυρήσει, θα μαρτυρήσει για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, όπως μαρτύρησαν νέφη μαρτύρων, για την απόλυτη αγάπη του Χριστού. Άρα λοιπόν, δεν νομίζω, ότι μπορεί να υπάρξει κάποιος μοναχός ή μοναχή ολιγόπιστη. Οι Πνευματικοί συνήθως είναι και λειτουργοί στα Μοναστήρια. Είναι αυτοί, που βιώνουν κάθε μέρα την δόξα του Θεού, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Είναι αυτοί, που μεταδίδουν τη χάρη, που οι ίδιοι προσλαμβάνουν, σε όλους τους αδελφούς. Η ολιγοπιστία είναι μειονέκτημα των ανθρώπων, που ζουν στον κόσμο. Ενώ τους πάνε όλα κ

Δυστυχώς, νιώθω έναν φόβο.  Όχι για κάποια λοιμική αρρώστια ή για οποιαδήποτε αρρώστια ή ακόμα και για τον θάνατο.   Αλλά φοβάμαι αυτόν τον δύσκολο καιρό που περνάμε, μη λυπήσω τον Θεό μου.  Όταν η ζωή μου είναι στα χέρια Του, πιστεύω ότι Εκείνος θα με καλέσει κοντά Του όταν και όπως Εκείνος κρίνει για με σώσει. Θυμήθηκα τα λόγια ενός Γέροντος και νέου Αγίου της Εκκλησίας μας που έλεγε, να μην με αξιώσει ο Θεός να δω αυτά, που θα γίνουν.  Και βέβαια δεν ζήτησε από το Θεό να τον πάρει για να μην τα δει, αλλά παρακάλεσε να μην τον αξιώσει να τα δει.  Δυστυχώς, με αυτά που ζούμε και θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου, τι απολογία θα έχω αυτήν την φοβερή ημέρα της Κρίσεως;  Για αυτά, που δεν μπόρεσα να κάνω και για αυτά, που έκανα λάθος.  Με πόνο καρδίας βλέπω τους Ναούς να λειτουργούν μεν αλλά χωρίς τον άνθρωπο, που πιστεύει και ελπίζει για την σωτηρία του, ότι βρίσκεται μέσα στην Κιβωτό της Εκκλησίας. Ένα ερώτημα, που με απασχολεί είναι σε τι τελικά, εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί ελπίζ

Για ακόμη μια φορά ρωτήσαμε τον Γέροντα για τις τελευταίες εξελίξεις και μας απάντησε τα εξής.. Δυστυχώς, από αύριο μπαίνουμε σε μια δύσκολη περίοδο για όλους μας. Βέβαια, για εμάς τους μοναχούς, που εφαρμόζουμε το «φεύγου, σιώπα και ησύχαζε», δεν αλλάζει τίποτα από την καθημερινή μας ζωή. Αλλά ο κόσμος, που θα αναγκαστεί να ζει μέσα στα σπίτια του θα πρέπει να βρει τρόπους, για να μην έρθει με λογισμούς σε απελπισία. Για εμάς τους χριστιανούς, η δύναμή μας είναι ο Χριστός. Πιστεύω, ότι πρέπει η οικογένεια να αφιερώνει χρόνο για πνευματικές συζητήσεις και να αυξήσουν την προσευχή, ζητώντας από τον Πανάγαθο Θεό να δοθεί ένα αίσιο τέλος σε αυτήν τη δοκιμασία. Η δοκιμασία αυτή ευχόμεθα να έρθει γρήγορα στο τέλος και να μας αξιώσει ο Θεός να βγούμε πιο δυνατοί από όλον αυτόν τον πειρασμό. Στις Εκκλησίες θα πρέπει να τηρούμε τους κανόνες διότι δυστυχώς, υπάρχουν συνάνθρωποί μας, οι οποίοι είναι μακράν της Εκκλησίας και στοχοποιούν την Εκκλησία μας. Γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουμε υπακο