Ο χριστιανός δεν πρέπει να φοβάται τίποτα
Από το βιβλίο Λόγια Καρδιάς του Γέροντός μας
Όταν ο Θεός είναι μαζί μας, κανένας δεν μπορεί να μας καταπολεμήσει και να νικήσει τη χάρη του Θεού και τη σκέπη.
Ερχόμενος ο άνθρωπος στον κόσμο αυτό, από την πρώτη στιγμή της κυήσεως και μέχρι την τελευταία του πνοή, θα πρέπει να είναι υπό την σκέπη του Θεού.
Πως βοηθιέται ο άνθρωπος εκ κοιλίας μητρός, να βρει το δρόμο του;
Όταν οι γονείς είναι άνθρωποι προσευχόμενοι και ειδικά η μητέρα, όταν κυοφορεί το βρέφος είναι αυτό που λένε οι Πατέρες, το παιδί αυτό είναι άγιο εκ κοιλίας μητρός. Γιατί ; Ο Θεός ξεχωρίζει; Όχι, αλλά αυτοί οι γονείς, από την κυοφορία μέχρι τη γέννηση του παιδιού ήταν άνθρωποι βαθιά θρησκευόμενοι και μετείχαν των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, οπότε το παιδί, προσλάμβανε αυτές τις εικόνες.
Έχομε παιδιά, τα οποία γεννήθηκαν έτσι και όταν αρχίζουν και μεγαλώνουν και περπατάνε και έρχονται στην Εκκλησία, λάμπουν στο πρόσωπο, διότι γι’ αυτά είναι κάτι το οικείο. Μπορεί να μην ξέρουν, ότι είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά ξέρουν, ότι είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Αν από αυτά τα παιδιά εάν, ο μη γένοιτο, κάποιο παραστρατήσει, από ανθρώπινη αδυναμία είναι σίγουρο, ότι η χάρις του Θεού θα τα επαναφέρει. Έτσι μεγαλώνουν, είτε ακολουθούν τον έγγαμο βίο ή τον άγαμο και είναι σίγουρο, ότι η χάρις του Θεού θα τα σκεπάζει.
Ο άνθρωπος ο προσευχόμενος γεμίζει από τη χάρη του Θεού, δεν φοβάται τίποτα. Ούτε τις πανουργίες του διαβόλου, ούτε τις κακουργίες των ανθρώπων, αλλά είναι αμέριμνος, σκεπάζει την οικογένεια του, προστατεύει όλα τα μέλη της οικογένειάς του και αυτή η οικογένεια ζει εν Χριστώ.
Ο μοναχός , που είναι πιο έμπειρος στα πνευματικά, ασφαλώς και δεν φοβάται.
Κάποτε υπήρχε ένα κελί στο Άγιο Όρος, το οποίο το είχε πάρει κάποιος μάγιστρος, αλλά δεν ήξεραν ποιός ήταν και έδειχνε ένα πρόσωπο και πήγαιναν μοναχοί και λαϊκοί να εξομολογηθούν σε αυτόν.
Κάποτε πήγαν δυο μοναχοί, μπήκε ο ένας μέσα, ο άλλος περίμενε απ’ έξω. Πέρασε αρκετή ώρα και χτύπησε την πόρτα. Τότε, βγήκε αναμαλλιασμένος αυτός, που ήταν υποτιθέμενος πνευματικός και του λέει τι θέλεις τέτοια ώρα, θέλεις τίποτα; Αυτός μόλις τον είδε έτσι, έφυγε με μεγάλη ταχύτητα για τις Καρυές. Το κελί αυτό ήταν κελί Κουτλουμουσιανό.
Την άλλη μέρα το πρωί, ο μοναχός πήγε στην Επιστασία, κατήγγειλε το γεγονός, πήγαν να τον βρουν, δεν βρήκαν τίποτα και βρήκαν θαμμένο κάπου παρακάτω, το σώμα του αδελφού.
Έτσι, θεωρείτο το κελί αυτό στοιχειωμένο. Όποιος πήγαινε να εγκαταβιώσει εκεί δεν μπορούσε γιατί άκουγε φωνές κλπ.
Αφού πέρασαν πολλά χρόνια, η Σκήτη του Αγίου Ανδρέα έστειλε έναν μοναχό, ο οποίος παρακολουθούσε τις εργασίες, που γινόντουσαν στα κτήματα, αλλά και αυτός, όταν παρέμεινε λίγο χρονικό διάστημα, φοβήθηκε, γύρισε στη Σκήτη και είπε στο γέροντα, οτιδήποτε είδε και άκουσε.
Ο γέροντας του είπε, δεν ντρέπεσαι να φοβάσαι το δαίμονα, εδώ παλεύομε όπου και να βρίσκεται και θα εγκαταλείψουμε τον χώρο αυτό λες και αν πάμε κάπου αλλού δεν θα έχομε πόλεμο; Του δίνει δυο αδελφούς μαζί και του είπε, αύριο θα φέρομε λείψανα Αγίων και το Τίμιο Ξύλο και θα αγιάσομε το μέρος και έτσι, την άλλη μέρα ήρθαν με τα λείψανα και το Τίμιο Ξύλο και όπως καταλαβαίνετε, ο τόπος καθαρίστηκε.
Ο δαίμονας μπορεί να είναι δυνατός για τους αδυνάτους, αλλά ο Χριστός μας είναι Παντοδύναμος και απέδειξε ο γέροντας, ότι εμείς οι Χριστιανοί έχομε όλα τα όπλα να παλέψομε και δεν είναι ο τόπος, αλλά ο τρόπος.
Αυτή είναι η δύναμη της Ορθοδοξίας, που αποβάλει τον φόβο και εμείς ο χριστιανοί ζούμε για το Χριστό, ελπίζοντας να βρεθούμε μαζί Του σύντομα. Αυτό πρέπει να επιδιώκομε, να διώχνομαι κάθε λογισμό φόβου ξέροντας, ότι δίπλα μας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αμήν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου