Ρωτήσαμε τον Γέροντα για αυτά, που
συμβαίνουν σήμερα, να μας μιλήσει για την Ιεροσύνη και το Μεγάλο Αγγελικό Σχήμα
και είπε τα εξής.
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έλεγε στους
πατέρες, ότι όταν λειτουργεί ο Ιερέας είναι λουσμένος με ένα φως, που πρέπει
έλεγε, να σκύβουμε το κεφάλι μας κάτω στο χώμα. Τόση είναι η λάμψη του Ιερέα και
δεν μπορούμε να την αντικρύσουμε.
Τα καθήκοντα του Ιερέα είναι πράγματι,
πάρα πολύ δύσκολα.
Για να μπορέσει να λειτουργήσει πρέπει
να προετοιμαστεί σαν να είναι η τελευταία του Λειτουργία, με φόβο μην κάνει
κάτι και λυπήσει το Θεό.
Η Ιεροσύνη είναι εμπειρία και εγώ είχα την
ευλογία από τον Γέροντά μου, που με νουθέτησε πως πρέπει να λειτουργώ και να είμαι
ευάρεστος στο Θεό.
Ο Ιερέας πρέπει να έχει την ταπείνωση και τον πόνο
για τον συνάνθρωπό του, που είναι εικόνα Θεού. Μετά το Απόδειπνο, μετά την συγχώρηση οφείλει να
εισέλθει εις το κελλίον του και να αρχίσει την προετοιμασία, ούτως ώστε, την στιγμή
που θα βάλει «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»
και ξέροντας, ότι στην Άνω Ιερουσαλήμ γίνεται και εκεί Λειτουργία θα πρέπει να είναι
πάρα πολύ προσεκτικός σε όλη την Θεία Λειτουργία, που τον αξιώνει ο Θεός να πιάνει
με τα αμαρτωλά του χέρια το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Πράγματι είναι στιγμές ανεπανάληπτες.
Μόνο με τη σκέψη, που όπως λέγουν οι Πατέρες ένας Ιερέας
σώζεται εάν κάνει μια μόνο καλή και ευάρεστη Λειτουργία στον Θεό, καταλαβαίνετε
σε τι κατάσταση πρέπει να βρίσκεται ο Ιερέας και πόσο πολύ πρέπει να είναι προσεκτικός
με την Παρακαταθήκη που έλαβε την ώρα της Χειροτονίας του και θα την παραδώσει την
στιγμή, που φεύγει από αυτόν τον μάταιο κόσμο.
Ο Ιερέας θα πρέπει να έχει πολύ καλή επικοινωνία με
τον Γέροντά του, να του λέγει όλους τους λογισμούς για να έχει λιγότερη επίθεση
από τον δαίμονα.
Και εύχομαι εμείς οι Ιερείς, που αξιωθήκαμε και δεχθήκαμε
την κλίση του Θεού μας να είμαστε άξιοι αυτού του μεγάλου υπουργήματος και με το
έλεος του Θεού και τη μακροθυμία Του χωρίς κανένα ψεγάδι, κατά το μέτρο του δυνατού
να μπούμε στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτά είναι λίγα για την Ιεροσύνη, αλλά να μην ξεχνάμε,
ότι η χάρις του Παναγίου Πνεύματος, που τελεί την μετατροπή του κρασιού και του
άρτου σε Σώμα και Αίμα να μας σκεπάζει μέχρι την τελευταία στιγμή της παρουσίας
μας σε αυτόν τον μάταιο κόσμο.
Όσο για το Μέγα Αγγελικό Σχήμα πιστεύω, ότι αυτοί,
που αξιώθηκαν να το λάβουν να ξέρουν, ότι είναι χαραγμένο στο στήθος τους και πρέπει
να κρατήσουν τους όρκους, που έδωσαν στην κουρά τους.
Στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, δυστυχώς, βλέπουμε
μοναχούς και μοναχές να μην τιμούν και τηρούν τις υποσχέσεις τους και να επανέρχονται
στις τάξεις των λαϊκών. Πιστεύω, ότι είναι
η εποχή που πρέπει εμείς οι μοναχοί να τηρούμε αυτό που έλεγε ο Μέγας Αρσένιος «Φεύγου
σώζου και σιώπα»..
Εύχομαι όλοι εμείς, που εγκαταλείψαμε τον κόσμο για
τα υπερκόσμια να έχουμε καλή απολογία.-
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου