Τι είναι η ουνία

Η Εκκλησία

Είναι ένας χώρος συνάντησης, των χριστιανών με το Χριστό μας. 

Στην Εκκλησία μέσα γίνεται το μεγαλύτερο Μυστήριο, που αξιώνει τον άνθρωπο, να μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που είναι η Θεία Λειτουργία.  Ο,τι ανώτερο υπάρχει στον κόσμο. 

Η Εκκλησία είναι το σπίτι του Θεού.  Ο χριστιανός πρέπει να μπαίνει με ευπρέπεια μέσα στην Εκκλησία και χωρίς να σκανδαλίζει κανέναν. 

Μπαίνοντας στην Εκκλησία αντικρίζει ο άνθρωπος εικόνες Αγίων. Συναντάει ένα παγκάρι με κεριά.  Απλά πράγματα.  Μπαίνοντας μέσα παίρνει ένα κεράκι να ανάψει για τους ζώντες και ένα κεράκι για τους κεκοιμημένους.  

Ο χριστιανός, όταν μπαίνει στην Εκκλησία, πρέπει να έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητός του και να θεωρεί, ότι είναι ο τελευταίος άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία. 

Ο χριστιανός, όταν μπαίνει μέσα στην Εκκλησία, πρέπει να έχει φόβο Θεού και ο φόβος Θεού σημαίνει μην κάνει κάτι και λυπήσει το Θεό. 

Πρέπει να πηγαίνει Εκκλησία, όπου υπάρχει Θεία Ακολουθία, πριν να αρχίσει ο Ιερέας, ούτως ώστε, να αρχίζει να προετοιμάζεται και αυτός, γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός που θα συμβεί σε λίγο. 

Ο χριστιανός πρέπει να έχει τα μάτια του κάτω στη γη και να μην ελέγχει κανέναν να μην πέσει σε κρίση και κατάκριση, να προσεύχεται αδιάλειπτα και να δοξάζει τω Θεώ, που τον αξίωσε να είναι μέσα στην Κιβωτό της Εκκλησίας. 

Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας, θα πρέπει να έχομε το νου μας με πολλή προσοχή, σε αυτά που λέγονται εκείνη τη στιγμή.  Τότε πράγματι, ο χριστιανός θα αρχίσει να παίρνει καρπούς του Αγίου Πνεύματος.  Και έτσι, θα πορεύεται η ζωή του εν ειρήνη, ξέροντας τι γίνεται μέσα στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.  Και σιγά σιγά, η κάθε επίσκεψή του στην Εκκλησία και ειδικά τις Κυριακές, θα είναι ο,τι καλύτερο του έχει συμβεί. 

Λυπηρό φαινόμενο είναι αυτός, που δεν πατάει στην Εκκλησία.  Αυτός, ο οποίος ομοιώθη τοις κτήνεσι.  Εννοεί, ότι δεν χρειάζεται κανέναν και όλα μπορεί να τα κάνει μόνος του.  Είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα, που παροργίζει το Θεό. 

Ο χριστιανός δεν αλλάζει ούτε ένα νι από όσα είναι γραμμένα στα Άγια Βιβλία. 

Εμείς ξέροντας τι είναι η Εκκλησία και ξέροντας, ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει ζωή, οφείλομε και πρέπει να αποκτήσομε την αγάπη.  Ευχόμεθα γι’ αυτούς να μετανοήσουν και να τους συμβουλεύομε να πάνε στο πετραχήλι, στον Πνευματικό.  Αυτό είναι το έργο του καλού χριστιανού. 

Δεν θα μιλήσω για τα Μοναστήρια.  Εκεί πράγματι είναι μυσταγωγία και γι’ αυτό θα ασχοληθούμε άλλη φορά. 

Εμείς μιλάμε για την Εκκλησία που βρίσκεται μέσα στον κόσμο.  Θα πρέπει να στηρίξομε αυτήν την Εκκλησία για να βοηθηθούν οι άνθρωποι. 

Όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε βασικά, την Ενορία, που υπάρχει σε όλες τις γειτονιές.  Εκεί πρέπει να αναπαύεται ο χριστιανός και θα πρέπει να αποκτήσει καλή επαφή με τους Ιερείς.  

Και δεν πρέπει να πέφτει σε Ιεροκατάκριση.  Αυτό το μεγάλο αμάρτημα, να κρίνεται ένας Ιερέας από τον αδελφό το λαϊκό, για οποιοδήποτε θέμα, χωρίς να καταλαβαίνει, ότι αυτός έχει τη χάρη να μεταδίδει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.  

Θα πρέπει να ακολουθούν τα προγράμματα των Ενοριών ούτως ώστε, παίρνοντας την ευλογία να τη μεταφέρουν στα σπίτια τους. 

Ένα λυπηρό φαινόμενο είναι, ότι μια μεγάλη μερίδα πηγαίνουν στα Μοναστήρια.  Νομίζοντας, ότι εκεί είναι όλα διαφορετικά. 

Δυστυχώς, δεν είναι ο τόπος που αγιάζει τον άνθρωπο αλλά ο τρόπος. 

Τα Μοναστήρια έγιναν συγκεκριμένα να φιλοξενούν μόνο μοναχούς.  Και όχι να συναγωνίζονται τις Ενορίες.  Γι’ αυτό υπάρχουν πολλά Μοναστήρια, άβατα, όπως είναι το Άγιο Όρος και άλλα Μοναστήρια στον κόσμο. 

Το Μοναστήρι κρατάει ένα ησυχαστικό τυπικό, όπου όλα γίνονται με μια διαφορετική τάξη, ησυχία, πραότητα και γαλήνη.  Έτσι, αυτός που θέλει να παρακολουθήσει μια Θεία Λειτουργία σε ένα Μοναστήρι, πρέπει να προετοιμαστεί για το ότι δεν έχει την ευχέρεια που υπάρχει στην Ενορία. 

Θα πρέπει να μπει ταπεινά στο Μοναστήρι, χωρίς να επεμβαίνει και με ταπεινότητα, όταν τελειώνει η Θεία Λειτουργία, να πάρει το κέρασμα και να φύγει, χωρίς να ενοχλήσει κανέναν μοναχό ή μοναχή. 

Δυστυχώς όμως, όπως είπα πριν, τα περισσότερα Μοναστήρια για διαφόρους λόγους, έχουν γίνει Ενορίες. 

Εύχομαι, ο Καλός Θεός να φωτίζει αυτούς που πάνε στα Μοναστήρια, να καταλαβαίνουν που βρίσκονται.  Αμήν.

Από το Α' βιβλίο του Γέροντός μας Λόγια Καρδιάς.