Περί Πλάνης
Ο μοναχός πρέπει να ζει με μετάνοια, εξομολόγηση,
εξαγόρευση των λογισμών του και το σπουδαιότερο να μην έχει εμπιστοσύνη στον
εαυτό του. Ο,τι κάνει ο μοναχός να είναι
στο ευλογείτε, ευλόγησον, να ‘ναι ευλογημένο και χρησιμοποιώντας και την
αδιάλειπτη προσευχή θωρακίζει τον εαυτό του, από την πλάνη.
Αυτός που δεν κάνει αυτά που αναφέρονται, ο δαίμονας
αρχίζει και τον πειράζει στην αρχή με κολακείες. Εάν τις αποδεχθεί αυτές τις κολακείες τότε
αρχίζουν τα δύσκολα. Όπως είπαμε πριν
χωρίς καθαρή πνευματική παρακολούθηση θα αρχίσει να τηρεί αυτά που του λέει ο
δαίμονας.
Ξέροντας ο δαίμονας ότι αρέσει στον άνθρωπο ο
έπαινος και η έπαρση, εκμεταλλεύεται την αδυναμία αυτού του ανθρώπου, διότι
αρχίζει και βλέπει διάφορα πράγματα, καθώς ο δαίμονας έχει την ικανότητα να μεταμφιέζεται μέχρι και
σε άγγελο φωτός και βέβαια έχει παρασύρει πάρα πολλούς ανθρώπου θεωρώντας, ότι
έχουν φτάσει σε μεγάλα μέτρα.
Αυτό συνέβη και στο Άγιο Όρος σε έναν μοναχό, που
ζούσε με έναν αγράμματο γέροντα και ενώ του έλεγε ο γέροντας να κάνει
συγκεκριμένο κανόνα, αυτός κάνοντας παρακοή και κάνοντας το δικό του θέλημα,
έκανε περισσότερο κανόνα από αυτόν που του έλεγε ο γέροντας.
Κάποιο βράδυ έτσι που προσευχότανε του παρουσιάζεται
δίπλα του ένας άγγελος, στην ίδια στάση με αυτόν και του λέει «αδελφέ μου
σήμερα ήρθα να σου πω ευχάριστα νέα. Ο
Κύριος Ιησούς Χριστός αύριο θα κατέβει με δόξα για να σε ευχαριστήσει για το
μεγάλο αγώνα που κάνεις, αλλά αυτό δεν θα το πεις, ούτε στο γέροντά σου», βλέποντας
ο μοναχός πόσο είχε πέσει σε αυτή την πλάνη.
Δεν είπε τίποτα στον γέροντα του και την άλλη μέρα την ίδια ώρα,
εμφανίζεται πάλι ο άγγελος και του λέει «έλα πάμε να υποδεχθούμε τον Κύριο».
Πράγματι, άνοιξε το κελί και βγήκαν έξω. Φτάσανε στο σημείο της συνάντησης και βλέπει
οπτασία τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους να έρχονται σαν νέφος. Αλλά ο
Θεός, ο Θεός Αγάπης που δεν θέλει κανένας να χαθεί, τον φώτισε και είδε
εκείνη τη στιγμή τον Άγιο Σπυρίδωνα που τον ευλαβούταν, με το σκουφάκι αλλά είχε
δυο κέρατα, τότε σταυροκοπήθηκε και φώναξε Παναγία μου, έκανε το σταυρό του και
εκείνη τη στιγμή όλα χάθηκαν από μπροστά του.
Ή ήταν μισό βήμα ο γκρεμός που θα τον έριχνε ο δαίμονας. Γύρισε τρομαγμένος ξύπνησε τον γέροντά του,
του ζήτησε συγνώμη, του είπε όλα τα καθέκαστα και ο γέροντας αμέσως τον πήρε
και πήγαν στον πνευματικό του, γιατί ο γέροντας δεν ήταν πνευματικός.
Μετά την εξομολόγηση ο πνευματικός για να τον συνετίσει
τον έκλεισε στο κελί του, έγκλειστο. Και
βέβαια, με τα χρόνια που πέρασαν άρχισε να έχει πολλές δωρεές από τον Θεό.
Μέσα στην Εκκλησία το να πέσει κάποιος σε πλάνη είναι πάρα πολύ εύκολο. Γι’ αυτό εύχομαι ο Καλός Θεός, να φωτίζει τους αδελφούς να εφαρμόζουν αυτά που είπαμε χωρίς κανένα λογισμό. Αμήν
Από το βιβλίο του Γέροντός μας Λόγια Καρδιάς
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου