Ρωτήσαμε σήμερα τον Γέροντάς μας και μας είπε..
Όταν υπάρχει θάνατος σε οποιαδήποτε αρρώστια ή όπως τώρα, που περνάμε αυτήν την λοιμική ασθένεια, υπάρχει πόνος για τον αδελφό μας, που φεύγει από αυτήν την ζωή, χωρίς βέβαια να ξέρουμε και σε τι πνευματική κατάσταση βρίσκεται.
Η πολιτεία βέβαια, παίρνει ορισμένα μέτρα, τα οποία υιοθετεί και η Εκκλησία προς περιορισμό μεταδόσεως της νόσου. Όλα αυτά βέβαια, καλά είναι, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι Εκκλησίες και τα Μοναστήρια είναι χώροι, που τελείται η Θεία Λειτουργία και ιδιαίτερα στα Μοναστήρια, που αυτό κατά κάποιο τρόπο με ενδιαφέρει, υπάρχουν συνεχείς ακολουθίες, επικλήσεις στον Τριαδικό Θεό για να γίνει αυτό, που πρέπει να γίνει, όπως Εκείνος γνωρίζει.
Τα μέτρα βέβαια είναι καλά για περιορισμό της νόσου. Αλλά τα Μοναστήρια ειδικά είναι αδύνατον να ελέγξουν αυτούς, που μπαίνουν για να προσευχηθούν, να εξομολογηθούν και να αναπαυθεί η ψυχή τους στις δυσκολίες της ζωής. Και δεν πιστεύω, ότι ο μοναχός και η μοναχή μπορούν να ελέγχουν αυτούς, που έρχονται για να προσευχηθούν, εάν έχουν κάνει το εμβόλιο ή όχι.
Πιστεύω, ότι δεν είναι δουλειά της Εκκλησίας αυτή, αλλά της Πολιτείας. Να βρει τρόπο ελέγχου. Ο μοναχός και η μοναχή είναι άνθρωποι, που έχουν εγκαταλείψει, όπως αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης της Κλίμακος, τα εγκόσμια για τα υπερκόσμια, άρα ο ρόλος τους είναι τελείως διαφορετικός.
Και θα πρέπει να προσέξουμε πολύ σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, όπου υπάρχουν άνθρωποι, που διψάνε για τις ακολουθίες και τις Λειτουργίες, που γίνονται στα Μοναστήρια.
Εύχομαι, να βρεθεί μια λύση να τηρηθούν οι κανόνες αποφυγής της μετάδοσης της νόσου, χωρίς οι μοναχοί και οι μοναχές να βρίσκονται στην δύσκολη θέση επιλογής των εισερχομένων στις Μονές τους.
Εύχομαι, αυτός ο πειρασμός που περνάμε για τις αμαρτίες μας, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος να τελειώσει κάποια στιγμή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου