Τι είναι η ουνία

Από το βιβλίο του Γέροντός μας Λόγια Καρδιάς

Η Φιλία

Πιστεύω, ότι η φιλία στην εποχή μας δυστυχώς, έχει σχεδόν χαθεί.  Δεν ξέρω το λόγο που έγινε αυτό.  Ενώ τα παλαιά χρόνια πράγματι υπήρχε η αγνή φιλία.  Ο ένας βοηθούσε τον άλλον και ο φίλος ήταν παραπάνω από τον αδελφό.  Σήμερα δυστυχώς, ο άνθρωπος έχει απομονωθεί και προσπαθεί να βρει φιλία μέσω του διαδικτύου.  Αυτό βέβαια είναι τραγελαφικό για τον σημερινό άνθρωπο, που κλείνεται στον εαυτό του και εκεί αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα.

Βλέπω στην εξομολόγηση να έρχονται άνθρωποι και να μου λένε γι’ αυτό το πρόβλημα.

Η έλλειψη φιλίας στο σημερινό άνθρωπο τον κάνει να κλείνεται στον εαυτό του και όπως είπα πριν, αρχίζουν τα δύσκολα, όπου φτάνουν μέχρι τα ψυχοφάρμακα.

Το διαδίκτυο δυστυχώς, ενώ έχει και καλή πλευρά φαίνεται μόνο η αρνητική πλευρά του.  Πιστεύω, ότι το διαδίκτυο έχει φέρει μεγάλα προβλήματα στις οικογένειες, διότι πολλοί από αυτούς παρασύρονται.  Και ασχολούνται με το διαδίκτυο, στο οποίο βρίσκεις τα πάντα.  Μέχρι και δαίμονες και παρακάτω.

Έχοντας λοιπόν, ο άνθρωπος φίλο το διαδίκτυο, το οποίο στην ουσία είναι προσωρινό, έχει παρασύρει πολλά παιδιά και ειδικά κοπέλες.  Για το λόγο αυτό δυστυχώς, πρέπει να γίνεται αυστηρός έλεγχος από τους γονείς, οι οποίοι ασχολούνται με άλλα πράγματα εκτός από τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Μου έτυχε κάποτε να βρεθώ σε ένα σπίτι, που ήταν τέσσερα παιδιά και οι γονείς ασχολιόντουσαν μόνο με τα τρία.  Τον μεγαλύτερο, τον έστελναν τιμωρία στο δωμάτιό του, χωρίς να ελέγχουν τι κάνει.

Πέρασε καιρός, ο πατέρας ήρθε και με βρήκε έξαλλος για το γιό του. Έμπαινε και έκανε διάφορα τηλέφωνα και ο λογαριασμός ανέβηκε πάρα πολύ και τότε κατάλαβε τι μπορεί να κάνει ένα παιδί μόνο του σε ένα δωμάτιο με έναν υπολογιστή.  Έγινε μεγάλος καυγάς.

Μέχρι που είπαν οι γονείς στο παιδί, άμα μεγαλώσεις να σηκωθείς να φύγεις.  Θεώρησα καλό να ζητήσω να μιλήσω με το παιδί.  Το παιδί στην αρχή φάνηκε, ότι είχε μέσα του πολύ πόνο και πολύ μίσος.  Το ρώτησα τι βλέπει στο διαδίκτυο, μου είπε, ότι μια ημέρα στο σχολείο, ο δάσκαλος μιλούσε στα παιδιά για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και καθώς βγαίναμε από την τάξη ένας συμμαθητής μου είπε αυτά που είπε ο δάσκαλος μπορείς να τα δεις στην πράξη και του είπε πως μπορεί να μπει στο διαδίκτυο να δει όλα αυτά τα αισχρά που υπήρχαν.  Όπως καταλαβαίνετε, το παιδί έπαθε εθισμό.  Και οι γονείς του δεν είχαν πάρει είδηση.  Το αποτέλεσμα κανένας δεν το ξέρει, αλλά ευχόμεθα στο Θεό να φωτίσει και τους γονείς και το παιδί.  Αυτό γίνεται δυστυχώς, αν όχι σε όλες τις οικογένειες, στις περισσότερες.

Το παιδί πρέπει με τρόπο να το προσεγγίσουν οι γονείς του να μπει στην Εκκλησία ή στα Κατηχητικά ή μπορεί να βρει καλά παιδιά και να δημιουργηθεί μια ωραία φιλία.  Αλλά δυστυχώς, οι γονείς βγάζουν τα κατάλοιπά τους στα παιδιά ωθώντας αυτά να κάνουν ο,τι άλλο εκτός από το κατηχητικό και έτσι βλέπομε τα παιδιά να είναι φορτωμένα με διάφορες ασχολίες, όπως το ποδόσφαιρο, το βιολί, ο,τι άλλο, που δεν μπορούσαν να κάνουν οι γονείς και θέλουν να τα κάνουν τα παιδιά τους. Και δυστυχώς, έρχεται μέρα, μεγαλώνουν τα παιδιά μακράν της Εκκλησίας και ερχόμενος ένας πειρασμός στην οικογένεια, τότε αρχίζουν να ζητάνε βοήθεια από την Εκκλησία.

Τα παιδιά ζώντας όλον αυτόν τον καιρό μακράν της Εκκλησίας, όπως και οι γονείς τους και όταν δουν τους γονείς τους να προσεγγίζουν την Εκκλησία και οι γονείς προσπαθούν να οδηγήσουν τα παιδιά στην Εκκλησία, τότε γίνονται οι μεγάλες ταραχές στο σπίτι και φυσικά τα παιδιά ακολουθούν το δρόμο τους.

Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε στους γονείς, το μόνο όπλο που έχουν είναι να κάνουν προσευχή στην Παναγία και Εκείνη να κατευθύνει τα διαβήματά τους.

Η σημερινή εποχή, που ζούμε δεν έχει πρότυπα.  Πρότυπα για τα παιδιά είναι ο,τι δείχνει η τηλεόραση και δυστυχώς, ακολουθούν αυτά που βλέπουν.  

Η διαφορά με τα παιδιά, που από μικρά είναι στην Εκκλησία είναι πράγματι τεράστια.  

Τα παιδιά, τα οποία ζουν στην Εκκλησία, κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και ζούνε κάτω από τη σκέπη της Εκκλησίας, αυτά πάντα είναι ετοιμοπόλεμα για να υποστηρίξουν τα πιστεύω τους.  Τα άλλα δυστυχώς, ακολουθούν ένα δρόμο χωρίς επιστροφή και βλέπομε τα παιδιά αυτά, να έχουν πολλά προβλήματα και χρειάζονται μια ειλικρινή καθοδήγηση, αφού τα φωτίσει η Παναγία.

Οπότε, όταν είναι να υπάρχει φιλία καταλαβαίνεται, ότι αυτό δεν γίνεται.

Η λέξη φίλος αρχίζει από φι και η λέξη φίδι αρχίζει από φι.  Θα πρέπει λοιπόν, πρώτα οι γονείς, να γίνουν πρότυπα για τα παιδιά τους και με την προσευχή τους, τα παιδιά τους θα δουν την αγιότητά τους και τότε θα αλλάξουν.

Μια φορά υπήρχε ένα πνευματικό μου παιδί, κορίτσι.  Σπούδαζε και ήρθε να μου γνωρίσει μια φίλη της.  Όταν μπήκαν και οι δυο στο εξομολογητήριο μου είπαν για τη δυνατή φιλία που είχαν. Παραξενεύτηκα, που είδα δυο νέες κοπέλες να λένε ότι έχουν μια μεγάλη φιλία.  Ρωτάω τη φίλη της, αγαπάς τη φίλη σου, μου λέει βεβαιότατα.  Τι θα έκανες γι’ αυτήν.  Λέει τα πάντα.  Εάν της λέω γινόταν και οι δυο να αγαπήσετε τον ίδιο άντρα, εσύ που λες ότι είσαι φίλη θα εγκατέλειπες τον αγώνα ή θα κατηγορούσες τη φίλη σου, που όπως και εσύ έτσι κι εκείνη, ήξερε η μια της άλλης τα προβλήματα;  Αυτή η ερώτηση που τους έκανα, τους έκανε δύσκολα τα πράγματα, αλλά απ’ ο,τι κατάλαβα, δύσκολα η μια θα μπορούσε να αποχωριστεί και να μείνει μόνο φίλη.

Βλέπετε και στη σημερινή εποχή μας, αυτή τη δύσκολη εποχή, πράγματι δεν υπάρχει φιλία.  Υπάρχει μόνο το εγώ.  Και έτσι, τα πράγματα δεν οδηγούν πουθενά, να βρεθεί και να γίνει μια ωραία φιλία και να μπορεί να στηρίζει ο ένας τον άλλον, στα δύσκολα.  Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την απελευθέρωση των παιδιών, θυμίζει εσχατολογικά.

Τα πάντα επιτρέπονται και έτσι έρχεται σε αυτά τα παιδιά το άγχος, το ψέμα, η υποκρισία και ο,τι άλλα αρνητικά, οπότε έρχονται στο σημείο που είπαμε να κλειστεί κάθε ένας μπροστά σε έναν υπολογιστή.

Εύχομαι ο Θεός να φωτίζει τους γονείς και να κατευθύνει τα διαβήματά τους από κοιλίας μητρός και όχι να τα αφήνει ανεξέλεγκτα σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.