Περί επιθετικότητας
Από το βιβλίο του Γέροντός μας Χρυσοστόμου
Ένα δύσκολο φαινόμενο υπάρχει σε ορισμένους ανθρώπους, που έχουν μια αρρωστημένη επιθετικότητα, νεύρα και γενικά αυτοί οι άνθρωποι, ζουν μέσα στην ταραχή.
Το πρόβλημα αυτό έχει δυο σκέλη. Το ένα είναι τι μπορεί να κάνει η Εκκλησία, για να βοηθηθεί αυτός ο αδελφός και το άλλο που είναι διαδεδομένο δυστυχώς, όλοι τρέχουν σε ψυχολόγους και παίρνουν ψυχοφάρμακα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη εάν αυτός ο αδελφός θα ήθελε να δοκιμάσει την Εκκλησία, η πρώτη του κίνηση ήταν να βρει έναν Πνευματικό έμπειρο ούτως ώστε, να τον κατευθύνει σωστά και να βρει τη γαλήνη του.
Πιστεύω όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν αυτά τα φαινόμενα είναι εκτός Εκκλησίας. Θα πρέπει να αρχίσουν από πολύ χαμηλά, να εξομολογηθούν καθαρά, εάν επιτρέψει ο Πνευματικός να κοινωνήσουν και το σπουδαιότερο είναι να μπει ένα πρόγραμμα προσευχής. Διότι όλες αυτές οι ενέργειες σε μεγάλο βαθμό είναι δαιμονικές.
Θα πρέπει λοιπόν, να μάθει ο αδελφός να προσεύχεται και να ζητάει το έλεος του Θεού και μετά από πολύ αγώνα να αρχίζει να αποκτά ηρεμία και γαλήνη εσωτερική και να προλαμβάνει και να σταματάει η προσευχή την επιθετικότητα.
Η αδιάλειπτη προσευχή πιστεύω ότι είναι το φάρμακο. Επικαλούμενος ο αδελφός το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αρχίζει η προσευχή να μπαίνει σαν ασπίδα μπροστά και να σταματάει σιγά σιγά η επιθετικότητα.
Είμαι βέβαιος ότι εάν ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία, εξομολόγηση, μετάληψη και προσευχή τότε σίγουρα, σιγά σιγά, θα αρχίσει ο αδελφός να βρίσκει τη γαλήνη του και να αρχίσει να σκέφτεται πριν να μιλάει.
Αυτή βέβαια είναι η ιατρική της Εκκλησίας.
Η ιατρική της επιστήμης και της ψυχολογίας, δεν πιστεύω ότι εξαλείφει το πρόβλημα. Απλός, δίνοντας χάπια ηρεμεί για λίγο, αλλά το πρόβλημα δεν φεύγει. Άρα βλέπομε τη δύναμη που έχει η Εκκλησία, να βοηθάει τους αδελφούς.
Εύχομαι, ο Καλός Θεός να φωτίζει αυτούς τους ανθρώπους, να βρουν την πόρτα της Εκκλησίας. Αμήν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου