Περί ελπίδας στο Θεό
Από το βιβλίο του Γέροντός μας Λόγια Καρδιάς
Ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι να φύγει από αυτή τη ζωή πρέπει να έχει ακράδαντη πίστη και ελπίδα στον Τριαδικό Θεό
Αλλά για να πετύχει αυτά πρέπει να γίνει ενεργό μέλος της Εκκλησίας
Ο άνθρωπος που είναι απλός επισκέπτης στην Εκκλησία αμέσως χάνει την ελπίδα του με το πρώτο συμβάν. Γιατί δεν έχει τη χάρη του Θεού, να παλέψει και να δοξάσει το Θεό για ο,τι έχει στείλει στον ίδιο ή στην οικογένειά του.
Οι πατέρες στο Άγιο όρος όταν δεν υπάρχει αρρώστια, λένε ο Κύριος με ξέχασε.
Ο λαϊκός όμως, θεωρεί ότι αδικείται από το Θεό χωρίς να μπορεί να εξετάσει τον λόγο, που επέτρεψε ο Θεός μια αρρώστια.
Συγκεκριμένη περίπτωση ενός ανθρώπου, ο οποίος προσβλήθηκε από την αρρώστια και η συμπεριφορά της συζύγου του σε αυτήν την περιπέτεια του ανθρώπου. Εάν αναλύσομε σε πρώτη φάση την αρρώστια γιατί την έδωσε ο Θεός στη συγκεκριμένη στιγμή, κάτι ξέρει περισσότερο από εμάς. Και θα θυμίσω αυτό που είπε ο Άγιος Πορφύριος, ότι ο Παράδεισος έχει γεμίσει από καρκινοπαθείς. Η αρρώστια λοιπόν, του αδελφού μας ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για αυτόν και την οικογένειά του να προσεγγίσουν τον Τριαδικό Θεό. Να μπουν ενεργά στην Εκκλησία, να εξομολογηθούν και να μετέχουν των Μυστηρίων της Εκκλησίας. Ειδικά ο άρρωστος έπρεπε κάθε Κυριακή να μεταλαμβάνει. Γιατί λέει ο Χριστός θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών αυτός, που μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και το δεύτερο σκέλος η σύζυγος, έπρεπε τις Κυριακές αντί να εργάζεται, να έρθει σε μετάνοια και να είναι μέσα στην Εκκλησία, παρακαλώντας. Και δοξάζοντας τω Θεώ. Και έτσι ήθελα να ρωτήσω, από αυτήν την ασθένεια του αδελφού, τι ωφέλεια έχουν αποκομίσει; Μπήκαν στην Εκκλησία, προσεύχονται; Και ελπίζουν; Εδώ είναι το θέμα. Ο Χριστιανός ελπίζει. Ο μακράν της Εκκλησίας ζει στην απελπισία. Είναι αυτό που δίνει ο δαίμονας να φέρει τον άνθρωπο σε απελπισία για να τον έχει στο χέρι.
Πιστεύω, ότι οι άνθρωποι αυτοί βοηθιούνται από τον Τριαδικό Θεό χάριν των προσευχών της μιας κόρης που αξιώθηκε να γίνει μοναχή. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι ενώ βλέπουν την ευεργεσία του Θεού στην οικογένειά τους, δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Πιστεύω η προσευχή της αδελφής είναι αυτή που ευαρεστεί το Θεό. Δεν θέλω να κρίνω αυτούς τους ανθρώπους, βλέπομε ο Καλός Θεός δεν επεμβαίνει στο αυτεξούσιο, που τους έδωσε, άρα εκείνοι είναι υπόλογοι με ο,τι γίνεται από αυτούς και την χρήση του αυτεξουσίου.
Βλέπω πόσο κοντά τους ήταν η ελπίδα της σωτηρίας αλλά δεν κάνουν τίποτα.
Εύχομαι ο Καλός Θεός που θέλει όλους μας να σωθούμε, να έρθουν σε επίγνωση και να βοηθηθούν. Αμήν
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου